Μία μικρή ιστορία...

Μετά από ένα απολαυστικό Vegan γεύμα στον Κυματοθραύστη..κινηθήκαμε προς την περιοχή της Πλ. Βικτωρίας και πιο συγκεκριμένα στην οδό Φυλής με σκοπό να κάνουμε μια μεταφορά μουσικών οργάνων από μία αποθήκη σε μία άλλη. Παρόλη την υποβάθμιση της περιοχής έβλεπες παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο, να τρέχουν και να φωνάζουν στους δρόμους..πράγμα ευχάριστο και για εμάς που το βλέπαμε και προφανώς για αυτά που το ζούσαν. Σε κάποια φάση λίγο πριν τελειώσει το κουβάλημα..έπεσε στην αντίληψή μας μια μικρή ομάδα παιδιών σε κύκλο..τα οποία έδειχναν να προσπαθούν να ξεφορτωθούν κάτι..με βίαιες κινήσεις..φωνάζοντας και φτύνοντας προς τον πάτωμα. Έκπληκτοι διαπιστώνουμε πως το θύμα ήταν ένα ανήμπορο μικρό και χτυπημένο γατί. Ναι..όπως το λέω είναι … όσο θλιβερό και αν ακούγεται. Μία ομάδα δεκάχρονων αγοριών κλότσαγαν, πάταγαν και έφτυναν ένα ανήμπορο και χτυπημένο ζώο. Αμέσως απομακρύναμε τα παιδιά από εκεί..και σπεύσαμε να βοηθήσουμε το άτυχο ζωντανό. Ανέπνεε..με δυσκολία μεν .. αλλά ανέπνεε. Τα κόκαλά του έδειχναν διαλυμένα..ανέπνεε βαριά…! Το θετικό ήταν ότι δεν βρήκαμε σημάδια αίματος … πράγμα που μας έδωσε ελπίδα ότι θα τα καταφέρει..και ότι απλά έχει σπάσει πολλά κόκαλα χωρίς να πειραχτεί κάποιο ζωτικό όργανο. Ο Ζάχος έτρεξε και έφερε λίγο γάλα..προσπαθήσαμε να του δώσουμε ….μετά βίας άνοιγε το στόμα του. Είχαμε ήδη βρει τηλέφωνο από κλινική ζώων που να εξυπηρετεί Κυριακές και όλα τα περιστατικά..! Έτσι ξεκινήσαμε για την Ηλιούπολη. Η κίνηση ήταν αφόρητη παρόλο το γεγονός ότι ήταν Κυριακή. Ο νους μας ήταν συνέχεα στο ζωντανό και στο αν αναπνέει η όχι. Μετά από αρκετή ταλαιπωρία στην κίνηση φτάσαμε στην Λ. Βουλιαγμένης. Η πινακίδα της κλινικής έλεγε : ΚΛΙΝΙΚΗ ΖΩΩΝ – ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ – ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ – ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΟΛΟ ΤΟ 24ΩΡΟ. Πλησιάσαμε στην πόρτα και διαπιστώσαμε πως δεν ήταν κανείς εκεί …η πόρτα κλειδωμένη. Αμέσως καλέσαμε το τηλέφωνο το οποίο είχε η πινακίδα. Το σήκωσε ένας τύπος ο οποίος με ρώτησε κατευθείαν περί τίνος πρόκειται. Του εξήγησα σε τι κατάσταση βρίσκεται το γατί..και κατευθείαν με ρώτησε αν είναι δικό μου ή αδέσποτο. Του λέω ότι το βρήκα στο πεζοδρόμιο … άρα ήταν αδέσποτο..αλλά από την στιγμή που το φέρνω εγώ εδώ είναι υπό την προστασία μου. Ο κύριος δίσταζε να μιλήσει..και άρχισε να μπερδεύει τα λόγια του. Του εξήγησα πως είναι ένα ζώο που υποφέρει..και χρειάζεται βοήθεια..και ότι δεν έχει σημασία αν είναι αδέσποτο ή όχι. Εκεί άρχισε πάλι να τα “μασάει” . Προσπαθούσε να με πείσει ότι εφόσον ήταν αδέσποτο..θα ήταν καλύτερο να απευθυνθώ σε κάποια φιλοζωική εταιρία..η οποία όπως είπε..έχει λάβει κονδύλια για να περιθάλπει αβοήθητα και άρρωστα αδέσποτα. Και όλα αυτά μου τα λέει ποιος??? Ο κτηνίατρος της κλινικής που Εφημερεύει. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Στην συνέχεια μου ανέφερε ότι αν τελικά ερχόταν, το κόστος των φαρμάκων και της νοσηλείας θα ήταν υπέρογκο..!Όταν μέσα στον πανικό μου του ζήτησα να μου πει κάποιο τηλέφωνο επικοινωνίας Φιλοζωικής για να απευθυνθώ εκεί - μιας και αν καλούσα στην ΔΕΗ της Ηλιούπολης..θα είχα περισσότερες ελπίδες να με βοηθήσει κάποιος- η απάντησή του ήταν ….”Δεν γνωρίζω κάποιο τηλέφωνο…και αυτή την στιγμή είμαι στο αυτοκίνητο μου”. Τελείως απρόθυμος να βοηθήσει…ενώ θα έπρεπε να ήταν ήδη εκεί..! Όλος αυτός ο ανούσιος και ηλίθιος διάλογος δια τηλεφώνου..την ώρα που το γατί αργοπέθαινε. Εκνευρίστηκα σε τέτοιο βαθμό που του έκλεισα το τηλέφωνο κατάμουτρα. Μπήκαμε πάλι στο αυτοκίνητο και απεγνωσμένα ψάχναμε για κτηνιατρείο – κλινική που να εφημερεύει. Μετά από περίπου 20 λεπτά βρήκαμε ένα κλειστό κτηνιατρείο..οπού για καλή μας τύχη είχε αναρτημένα στην πόρτα του εφημερεύοντα ιατρεία. Το κοντινότερο ήταν στην Αγία Παρασκευή όπου και κατευθυνθήκαμε. Η κατάσταση του ζώου είναι πολύ βαριά μας είπε η ιατρός. Είχαν σπάσει όλα τα οστά του θώρακα και των πλευρών με αποτέλεσμα να μην μπορούσε να αναπνεύσει..! Τα πίσω πόδια ήταν και αυτά κομματιασμένα. Δεν γίνετε τίποτα… και το ζωντανό υποφέρει. Ήταν θέμα χρόνου μας είπε. Δεν τα κατάφερε..

Θέλετε την προσωπική μου άποψη? Πολύ πιθανό..πριν το ζώο πέσει στα χέρια των ανεγκέφαλων παιδιών που σε καμία περίπτωση δεν τα δικαιολογώ για το νεαρό της ηλικίας τους… μπορεί να μην είχε υποστεί τόσο μεγάλα και σοβαρά τραύματα. Και ποιος μου λέει με σιγουριά ότι το χτύπησε αμάξι..και βρέθηκε στο πεζοδρόμιο στη προσπάθεια του να σωθεί..και ότι εξαρχής δεν έπεσε θύμα κακοποίησης των παιδιών? Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Και ας θεωρήσουμε ότι το χτύπησε αμάξι…! Τι μπορεί να κουβαλάει μέσα του σήμερα ένας δεκάχρονος..που βλέπει ένα χτυπημένο ζώο..και αντί να το βοηθήσει..το αποτελειώνει? Σίγουρα εδώ τίθεται θέμα ανατροφής και κακού παραδειγματισμού. Θα μπορούσα να μιλάω και να γράφω ώρες για κάτι τέτοιο..αλλά δεν θέλω να ξεφύγω από τον λόγο για τον οποίο γράφω αυτό το κείμενο.

Όσων αφορά τον κομπογιαννίτη “κτηνίατρο” δεν έχω να πω κάτι. Βγάλτε τα συμπεράσματα μόνοι σας. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται σε λάθος θέσεις. Και αυτό επιβεβαιώνετε καθημερινά. Ήδη έχω αρχίσει και απευθύνομαι στους αρμόδιους φορείς για αυτό το περιστατικό με την εν λόγω κλινική. Ελπίζω να βγει κάτι από όλο αυτό..και τέτοια περιστατικά να λιγοστεύουν αντί να πληθαίνουν. Εάν κανείς από τους αναγνώστες αυτού του ιστολογίου έχει στην διάθεσή του στοιχεία παρόμοιων περιστατικών παρακαλώ να μας τα στείλει στην ηλεκτρονική διεύθυνση veganizerblog@gmail.com

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Σ.