Βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου

Εβδομάδες τώρα επί της οδού Βυζαντίου 20, οι περίοικοι και οι περαστικοί γίνονται μάρτυρες μιας βαρβαρότητας άνευ προηγουμένου. Όπως μας ενημέρωσαν γείτονες, στον συγκεκριμένο χώρο μία σκυλίτσα είχε γεννήσει τα κουτάβια της τα οποία κάποιοι φρόντισαν να σκοτώσουν όπως επίσης κι έναν από τους γονείς!!

Άφησαν όμως ανάπηρο και ανήμπορο το ένα μέλος της οικογένειας το οποίο σιγά-σιγά μέσα σε φριχτούς πόνους, δεν μπορεί να κουνήσει τα πίσω πόδια, και λόγω της ασιτίας ουρλιάζοντας αργοπεθαίνει αβοήθητο!!

Επανειλημμένα οι περίοικοι απευθύνθηκαν στον Δήμο Ελασσόνας ώστε να λάβει μέριμνα για το τραυματισμένο ζώο, χωρίς όμως αποτέλεσμα καθώς δηλώνει αναρμόδιος και παραπέμπει όσους τηλεφωνούν στην κτηνιατρική υπηρεσία... και το αποτέλεσμα γνωστό... κανείς δεν κάνει τίποτα.

Αυτή την φοβερή και βάρβαρη πραγματικότητα τη βιώνουν καθημερινά και όλα τα μικρά παιδιά που ζούνε, κινούνται και παίζουν, μυώνοντάς τα ουσιαστικά στον αδυσώπητο και σκληρό κόσμο που εμείς οι μεγαλύτεροι τα έχουμε ετοιμάσει.

Πυκνά-συχνά, όλοι μας, πολίτες, μέλη αυτής της κοινωνίας, φορείς κοινωνικοί, πολιτιστικοί, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί, δοθείσης ευκαιρίας, ζωνόμαστε τον φιλανθρωπικό μας μανδύα και στεντορεία τη φωνή διακηρύσσουμε πόσο φιλεύσπλαχνοι είμαστε πόσο νοιαζόμαστε για τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας, και πόσο εργαζόμαστε για να κάνουμε καλύτερη την κοινωνία!!

Όλα αυτά είναι... τρίχες κατσαρές, γιατί δυστυχώς κανένας δεν νοιάζεται για κανέναν εκτός ελαχιστοτάτων εξαιρέσεων. Όλοι τους, όλοι μας, και ιδιαίτερα όσοι διαχειρίζονται εξουσία πολιτική, οικονομική, στρατιωτική, εκκλησιαστική για το μόνο που νοιάζονται είναι η προβολή τους και τίποτα άλλο, κι αν κάποιος τολμήσει να τους χαλάσει την εικόνα τότε όλοι οι... εντιμότατοι και σεβάσμιοι αποκαλύπτονται με κορυφαίους όσους ασκούνε ισόβια εξουσία δεν αντέχουν την παραμικρή κριτική, αρρωσταίνουν!!

Όλα στη ζωή μας ερμηνεύονται, για όλα υπάρχουν απαντήσεις. Όταν μια ολόκληρη κοινωνία δεν έχουμε την ικανότητα, την ευαισθησία, να περιθάλψουμε ένα ανήμπορο ζώο ή ακόμα-ακόμα να θέσουμε τέλος στο ανείπωτο μαρτύριο του, όταν αδιαφορούμε για τα πάντα κι αυτό είναι το φοβερότερο όλων, τότε για πια ιδανικά μιλάμε για ποιον πάσχοντα και ανήμπορο συνάνθρωπό μας!

Απίστευτη είναι η υποκρισία μας και η απανθρωπιά μας... κι ας σκούζουνε κάποιοι από κάθε είδους άμβωνα για αγάπη...
αναδημοσίευση από: ekdosi