1 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

1 Νοεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού
World Vegan Day
(βέγκαν: αυτός που αντιτίθεται στην εκμετάλλευση των ζώων
κι έτσι αρνείται να χρησιμοποιεί ζώα και παράγωγά τους
για διατροφή, ένδυση, διασκέδαση και πειράματα)

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΡΕΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ:
Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα συστηματικής βαρβαρότητας και απανθρωπιάς, η μεγαλύτερη ανθρώπινη κτηνωδία προς άλλα συναισθανόμενα όντα!

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βεγκανισμού η «ΒΕΓΚΑΝ ΚΙΝΗΣΗ» και το «ΠΑΔΟΖΩ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ» καλούν τους καταναλωτές να αμφισβητήσουν, να επανεξετάσουν και να απορρίψουν συμπεριφορές που θεωρούσαν φυσικές και αναγκαίες και που είναι υπεύθυνες για την τρομακτική κακοποίηση και δυστυχία των ζώων σήμερα.
Μας έχουν μάθει ότι τα ζώα υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους και τα εξολοθρεύουμε κατά δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, χωρίς να σκεφτόμαστε τι πραγματικά σημαίνει αυτό. Μας έχουν μάθει ότι είναι απόλυτα φυσικό και αναγκαίο να τρώμε κρέας, γαλακτοκομικά, ψάρια και αυγά. Τίποτε από αυτά δεν είναι αλήθεια. Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύουν ότι μπορούν να ζήσουν μία υγιή και ευτυχισμένη ζωή, χωρίς να καταναλώνουν τίποτε από τα παραπάνω και χωρίς να προκαλούν πόνο σε κανένα ζωντανό πλάσμα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα ζωικά προϊόντα που αγοράζουν, προέρχονται από ζώα, τα οποία δεν έχουν υποφέρει. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Η βιομηχανία ζώων είναι από τις πιο βάναυσες δραστηριότητες πάνω στη γη. Τα ζώα κλεισμένα σε βρώμικα υπόστεγα ή κλουβιά λίγο μεγαλύτερα από το μέγεθός τους, χωρίς καμία επαφή με τη φύση, αντιμετωπίζονται απλώς σαν μηχανές παραγωγής κρέατος, γάλακτος και αυγών. Ποτέ δεν αναπνέουν καθαρό αέρα, δεν ανατρέφουν τα μικρά τους, δεν αναπτύσσουν κανονικές σχέσεις με άλλα ζώα, δεν εξερευνούν το περιβάλλον τους, δεν κάνουν οτιδήποτε φυσικό και αναγκαίο γι΄ αυτά. Τεχνητές πρακτικές εκτροφής, φάρμακα και ορμόνες, χρησιμοποιούνται για να μεγαλώσουν πολύ πιο γρήγορα απ' όσο θα μεγάλωναν με φυσικό τρόπο.

Μπορεί όλο και περισσότεροι άνθρωποι να εκδηλώνουν ανησυχία για την μεταχείριση των ζώων, μπορεί οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εκτροφής ζώων, να μην αμφισβητούνται πια, μπορεί όλο και περισσότεροι επιστήμονες να αποδέχονται πλέον, ότι οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν όχι μόνο να καλυφθούν από μία φυτική διατροφή, αλλά και να επιτύχει κάποιος καλύτερη υγεία και μακροζωία, όμως λίγοι είναι αυτοί που θέτουν το ερώτημα κατά πόσο είναι σωστό να σκοτώνουμε ζώα για ανθρώπινη κατανάλωση.

Και ακόμη όταν οι άνθρωποι θέτουν το ερώτημα αυτό, σχεδόν πάντα βρίσκουν διάφορες απαντήσεις που σκοπό έχουν να δικαιολογήσουν τη θανάτωση και την κατανάλωση των ζώων με σκοπό την άνεση και την καλοπέρασή τους.
Γιατί όμως κάποια ζώα τα θεωρούμε μέλη της οικογένειάς μας και κάποια άλλα τα θεωρούμε φαγητό μας; Βάση ποιας λογικής είμαστε διατεθειμένοι να φάμε κάποια ζώα με καθαρή συνείδηση, αν έχουν ανατραφεί και σφαγιαστεί με πιο «ανθρωπιστικό» τρόπο, ενώ δεν επεκτείνουμε αυτή τη λογική στους σκύλους ή τις γάτες και αυτό το θεωρούμε ανήθικο; Μήπως γιατί τελικά η κατανάλωση ζώων απλώς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί;

Έχουμε εκπαιδευτεί σε έναν τρόπο σκέψης που θεωρεί κάποια ζώα αναλώσιμα και θεωρούμε ότι έχουμε το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε με οποιονδήποτε τρόπο, προκειμένου να ικανοποιήσουμε τις πλαστές ανάγκες και επιθυμίες μας. Φυσικά υπάρχουν νόμοι για την «ευημερία» των ζώων. Αλλά αυτοί οι νόμοι διατυπώθηκαν και επιβάλλονται από ανθρώπους που θεωρούν τα ζώα εργαλεία των ανθρώπων και προέρχονται από την παραδοχή ότι τα ζώα είναι ουσιαστικά διαφορετικά και κατώτερα από τον άνθρωπο και απλώς καθιστούν τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων ελάχιστα καλύτερες από ό,τι θα ήταν διαφορετικά.

Το θέμα όμως δεν είναι αν τα ζώα και οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, αλλά αν οι διαφορές μεταξύ ανθρώπων και ζώων μπορούν να δικαιολογήσουν ηθικά την εκμετάλλευση και τη σκληρή μεταχείρισή τους.
Υπάρχουν άφθονα επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα ζώα δεν νιώθουν μόνο πόνο, αλλά επίσης φόβο, τρόμο, άγχος, παθαίνουν σοκ και τους δημιουργούνται ψυχικά τραύματα. Δεδομένου ότι τα ζώα υποφέρουν με αυτούς τους τρόπους όπως και οι άνθρωποι, είναι εξαιρετικά δύσκολο να δικαιολογήσουμε την εκ προθέσεως πρόκληση πόνου και δυστυχίας στα ζώα. Δεν μπορεί να είναι σωστό να μεταχειριζόμαστε συναισθανόμενα πλάσματα, σαν εργαλεία, μηχανήματα και αναλώσιμα, που υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν τρώμε κρέας, δεν τρώμε «κάτι». Τρώμε «κάποιον». Τρώμε κομμάτια ζώων και συμβάλλουμε στα μαρτύριά τους.
Ας ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας αλλάζοντας τις διατροφικές επιλογές μας, και συμβάλλοντας από την πλευρά μας σε ένα λιγότερο βίαιο κόσμο.

«ΒΕΓΚΑΝ ΚΙΝΗΣΗ»
«ΠΑΔΟΖΩ – ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ»

αναδημοσίευση από: ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ